kipieć

kipieć I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. 3. os ndk VIb, kipiećpi, kipiećpiał {{/stl_8}}– wykipieć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIb {{/stl_8}}{{stl_7}}'o płynach: wrząc, bulgotać, burzyć się, rozpryskiwać się, powiększać swoją objętość, podnosić swój poziom w naczyniu aż do przelania się przez brzegi naczynia': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zupa kipi. Mleko wykipiało. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}kipieć II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIb, kipiećpię, kipiećpi, kipiećpiał, kipiećpieli {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o cieczy: bulgotać, wirować, pienić się, na przemian podnosić się i opadać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kipiąca topiel. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'być w stanie niepohamowanego gniewu, złości, wściekłości itp.; nie móc powściągnąć, zwykle negatywnych, uczuć; wrzeć z jakiegoś powodu; burzyć się, złościć się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kipieć z wściekłości, z gniewu. Kipiała gniewem i oburzeniem. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'być pełnym życia, ruchu, wrzawy; tętnić (życiem) ': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wiosną łąka kipi życiem.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}krew burzy się [i syn.] {{/stl_10}}{{stl_8}}{w kimś} {{/stl_8}}